موضوع دانش نیست، موضوع اقدام است...

اسکروج مک داک که در سال 1947 توسط کمپانی دیزنی خلق شد، یک شخصیت کارتونی فوق‌العاده ثروتمند و بدنام است. او اتاقی پر از سکه دارد که در آن «شنا» می‌کند و از پولی که هیچوقت خرج نمی‌کند، احساس رضایت دارد. اسکروج مک داک استعاره‌ای از نحوه برخورد سازمان‌ها با دانش است. آن‌ها مقادیر بی‌پایانی از داده‌ها و اطلاعات را جمع‌آوری کرده و به ظرفیت خود برای ذخیره آن افتخار می‌کنند. اما تنها چیزی که از دست می‌رود فضای فیزیکی پر از دانش است؛ که البته با توجه به دیجیتالی بودن بیشتر اطلاعات در زمان کنونی این امر نیز امکان‌پذیر نیست. 
با این حال، سازمان‌ها نمی‌توانند در مورد دانش خود صرفه‌جو یا مقتصد باشند چراکه صرفاً ذخیره کردن آن ارزشی ندارد. درعوض، باید از طریق تصمیم‌گیری‌ها به نتایج ملموس تجاری و عملی تبدیل شود. برخلاف اسکروج، «شنا کردن» در وسعت دانش شما به خودی خود پاداش شایسته‌ای نیست. ما به یک پارادایم جدید برای چگونگی اندیشیدن به دانش نیاز داریم. ما نیاز به تمرکز کمتر روی فناوری و توجه بیشتر به چگونگی تبدیل آن دانش به موضوعی مفید داریم. و همه چیز با نحوه رفتار شما با افرادی که از آن استفاده خواهند کرد (دانشکاران) شروع می‌شود.

در واقعیت چگونه با دانش رفتار می‌کنید؟

پیتر دراکر با درک اهمیت نوع جدیدی از کارمندان سازمان، اصطلاح «دانشکار» را ابداع کرد. او متوجه شد که بسیاری از سازمان‌ها برای دانشکاران آماده نبوده و برای مدیریت آن‌ها تلاش خواهند کرد. حق با او بود...
به‌کارگیری دانش امری کاملاً جدید نیست. کاهنان مصر باستان یاد گرفتند که چگونه رودخانه نیل را رام کنند تا یک جامعه کشاورزی پر رونق ایجاد کرده و دانش خود را به تکنیک‌های مؤثر برای مدیریت طغیان نیل تبدیل کنند و یکی از تمدن‌های بزرگ تاریخ را به وجود آورند. با این حال، امروزه سازمان‌ها اغلب با دانشکاران به عنوان چرخ‌دندانه‌های ماشین‌ برخورد می‌کنند. در اینجا یک آزمایش برای شما و سازمانتان وجود دارد. به ازای هر بله، 1 امتیاز به خود بدهید:
•    آیا از برنامه‌ریزی جلسات پشت سر هم جلوگیری می‌کنید؟
•    آیا زمانی که هیچ ملاقات یا حواس پرتی مجاز نیست، فرایند «کار عمیق» را اعمال می‌کنید؟
•    آیا دائماً کارمندان را در مورد جدیدترین تکنیک‌های داده ارتقا می‌دهید؟
•    آیا تعداد بینش‌ یا ایده‌های تولید شده از دانش خود را دنبال می‌کنید؟
•    آیا فرهنگی دارید که نیازی به پاسخ فوری به ایمیل‌ها یا پیام‌ها ندارد؟
هر چه به نمره کل 5 نزدیکتر شوید، ارزش بیشتری برای دانش قائل هستید. اگر نمره 0 یا نزدیک به آن بگیرید، به طور جدی به دانش فکر نمی‌کنید.

مشکل تکنولوژی نیست...

چالش فناوری دانش حل شده است. فناوری به پیشرفت خود ادامه خواهد داد، اما راه‌حل‌های امروزی نیز به اندازه کافی خوب هستند. انبارهای داده، پردازش زبان طبیعی، یادگیری ماشین، گزارش‌دهی داده‌ها، و تعداد بی‌شماری از دسته‌بندی‌های دیگر گزینه‌های بسیار خوبی برای دانش محسوب می‌شوند. در اصل، نمی‌توان گفت که فناوری حلقه مفقوده دانش است. فناوری بیرون است و می‌توانید آن را بخرید. قیاس در اینجا بازار گوشی‌های هوشمند است. آخرین آیفون نسبت به نسخه‌های قبلی پیشرفت‌هایی دارد، اما همه آن‌ها گوشی‌های خوبی هستند. شما می‌توانید تمام کارهای ضروری را به خوبی انجام دهید.  صنعت مرتبط با دانش هم در همین نقطه قرار دارد. زمان آن فرا رسیده که روی چگونگی تبدیل دانش به بینش عملی تمرکز کنیم. فناوری در اینجا نقش خواهد داشت. فروشندگان به استفاده از یادگیری ماشین برای ارائه بینش‌های مرتبط ادامه خواهند داد. اما تبدیل دانش به عمل نیز به معنای در نظر گرفتن روانشناسی انسان است. هوش مصنوعی ممکن است روزی این مشکل را حل کند. در این میان، ما به رویکردهای جدید نیاز داریم.

تبدیل دانش به حکمت

ویل دورانت، مورخ، فیلسوف و نویسنده معروف کتاب «تاریخ تمدن» می‌نویسد: «هوش، عقلی است که پاهایش بر روی زمین است». این یک نقل قول عالی برای تأکید بر آنچه ما در تلاش هستیم در هنگام تبدیل دانش به عمل به دست آوریم، است. برای اینکه دانش مفید باشد، باید دو پا به طور محکم زمین را لمس کند. به عبارت دیگر، همان نتایج استفاده از دانش در کسب‌وکار. ما در مورد درآمد، سود، هزینه، حفظ استعدادها وغیره صحبت می‌کنیم. در ادامه 3 پیشنهاد برای شما در این خصوص بیان می‌شود:
ابتدا، ردیابی تأثیر دانش را شروع کنید. برای برخی از سازمان‌ها، این به معنای ردیابی تعداد بینش مفید تولید شده در هر هفته است. برای دیگران، این به معنای گرفتن زمانی است که یک داده خاص در تصمیم‌گیری مفید بوده است. اگر همه این مشارکت‌های کوچک را دنبال نکنید، ارزش دانش را کاهش خواهید داد.
دوم، به ایجاد روال‌هایی برای تبدیل دانش فکر کنید. به عنوان مثال، بسیاری از سازمان‌ها در حال حاضر کتاب‌های تصمیم‌گیری را طراحی می‌کنند که تیم‌ها را در مورد نحوه برخورد با تصمیمات پیچیده مانند مقابله با یک بحران یا تجزیه و تحلیل پیش‌بینی هزینه‌های از دست رفته راهنمایی می‌کند. ایده دیگر میزبانی جلسات WDIM (What Does It Mean) است که در آن یک تیم درباره اهمیت یک دانش خاص بحث می‌کند.
سوم، حفاظت از خلق دانش. به پنج سوال بالا برگردید و در فرهنگ شرکت خود تغییراتی ایجاد کنید. دانش برای فکر کردن به زمان نیاز دارد و اگر در ایمیل‌ها و جلسات پشت سر هم غرق شوید، نمی‌توانید این کار را انجام دهید.
و در نهایت...
اسکروج مک داک می‌توانست بدون خرج کردن، یک اتاق پر از سکه برای خود نگه دارد. شاید او مجبور بود در موقعیت خود در دهه 1970 با تورم بالا در این مورد تجدید نظر کند، اما این نگرانی ما نیست. سازمان‌ها نمی‌توانند به احتکار دیجیتالی دانش ادامه دهند. سرمایه‌گذاری در فناوری‌های دانش‌محور باید صورت گیرد و بازگشت سرمایه (ROI) را فراهم کند. همه چیز با تصمیم‌گیری‌های مختلف شروع می‌شود.