مدیریت شهری
شهرنشینی و مدیریت شهری پایدار به عنوان مهم‌ترین عامل برای شهرهای آینده در نظر گرفته می‌شود. به‌منظور اعمال استراتژی‌های جامع برای مدیریت توسعه مناطق شهری بر اساس موضوعات اجتماعی، زیست‌محیطی و اقتصادی، مدیران شهری باید از چارچوب‌های یکپارچه برای هدایت منابع موجود استفاده کنند. در دوره شهرنشینی مدرن، سازمان‌های مدیریت شهری مانند شهرداری‌ها با مشکلات چندوجهی روبرو هستند. مدیران شهری برای جمع‌آوری مقادیر عظیمی از داده‌ها و اطلاعات باید از سیستم‌های عمدتاً پیشرفته استفاده کنند. سیستم مدیریت دانش (KMS) فرآیند برنامه‌ریزی شهری مبتنی بر دانش را با توجه به جنبه‌های پایدار ترویج می‌کند. "شهر دانش بنیان" (KBC) یک چارچوب یکپارچه در جهت حفظ و توسعه مدیریت شهری است و به دنبال کسب مزایای استفاده از برنامه‌ریزی کلاسیک شهری و فرآیندهای توسعه پایدار می‌باشد. خلق و انتشار دانش نیز می‌تواند شایستگی و کارآمدی دولت محلی را بهبود بخشیده، برنامه‌ریزی شهری را دانش بنیان‌تر کرده و دانش بیشتری در مورد شهروندان (به‌منظور پاسخگویی بهتر به آن‌ها) فراهم آورد. در عصر امروزی شبکه‌های حاکمیت محلی برای ایجاد ظرفیت تطبیقی در برخورد با پیچیدگی و عدم اطمینان موجود، به ابزارهایی جهت مدیریت دارایی‌های دانشی خود احتیاج دارند.
مدیریت دانش در مدیریت‌شهری از طریق چندین موضوع دسته‌بندی شده است:
• گفتمان برای دیجیتالی کردن مدیریت دانش در توسعه شهری؛
• شبکه عوامل تولید دانش اجتماعی - مکانی؛
• استفاده از KM در فرآیندهای تصمیم‌گیری؛
• تأثیر مدیریت دانش بر روی اقدامات، رابط کاربری با شهروندان و نتایج سازمانی.
Smart cities & knowledge management
از دیدگاه مدیریت دانش، شهر هوشمند:
• شبکه پیچیده‌ای از ارتباطات است که به‌صورت مداوم در حرکت و تکامل قرار دارد.
• تحت تأثیر جریان ترکیبی از سرمایه‌های مرتبط با نیازهای یک جامعه نوآورانه است؛ که با یک چارچوب قانونی مناسب و شفاف و با حمایت و مشارکت عمومی و خصوصی، پشتیبانی می‌شود.
• توسعه آن توسط متخصصین منابع انسانی و عوامل خلاق ۲ برابر شده است.
چشم‌انداز دانش‌محور شهر هوشمند
متدولوژی ما
