کشور پرتغال بخشی از پیروزی خود در رقابت بر سر کشف سرزمین‌های جدید را به نظام یادگیری هنری دریانورد مدیون است. او با تاسیس آموزشگاه سگرس (مرکز مطالعات و تحقیقات دریانوردی) در قرن پانزدهم گام بلندی در راستای استفاده از تجارب دریانوردان در سفر به سرزمین‌های ناشناخته برداشت.
در آن زمان، قبل از اینکه کاپیتان‌ها برنامه سفر اکتشافی خود را تنظیم کنند، باید به این آموزشگاه می‌رفتند و راجع به سفرهای گذشته و تجارب موفق و شکست دریانوردان مطالعه می‌کردند و با کوله باری از یادگیری سفر خود را آغاز می‌کردند. در بازگشت، این دریانوردان، تمام تجارب کسب شده در طول سفر را از طریق سفرنامه‌ها، نقشه‌های جدید و جزئیات سرزمین‌های جدید، ثبت کرده و سپس آن را در اختیار آموزشگاه سگرس قرار می‌دادند. آموزشگاه با کنار هم قرار دادن این نقشه‌ها و اطلاعات، پیکره دانش دانش دریانوردی را تدوین کرد و در برابر انگلیس و اسپانیا به عنوان رقبای اصلی، به مزیت رقابتی پایداری دست یافت.
این یک سیستم یادگیری موثر از دروس آموخته است؛ تجارب موفقیت و شکست در طول زمان جمع‌آوری شده و از سفری به سفر دیگر منتقل می‌شود و آن‌ها از شکست‌ها (لنگر انداختن در سواحلی که بومیان ساکن‌اند) به اندازه موفقیت‌هایشان (شیوه نگهداری آب شیرین برای مدت طولانی) می‌آموزند. ضمنا در این سیستم چرخه مدیریت درس آموخته (شناسایی، ثبت و به‌کارگیری مجدد) کامل شده و مورد حمایت پادشاه پرتغال بوده است.