بانکداری

در دنیای امروز، دانش به‌عنوان یکی از مهم‌ترین و مؤثرترین عوامل دستیابی به موفقیت در بازارهای رقابتی محسوب می‌شود. بنابراین سازمان‌های تجاری مدرن، دانش را به‌عنوان دارایی ارزشمند استراتژیک خود در نظر می‌گیرند. دانش، مانند هر دارایی دیگر، مستلزم مدیریت مناسب با تکیه بر رویه‌ها و شیوه‌های مؤثر و کارآمد است. این موضوع می‌تواند به موسسات مالی و به‌ویژه افراد فعال در صنعت بانکداری تعمیم داده شود. 
این مؤسسات عمدتاً برای ایجاد دانش لازم جهت مدیریت فعالیت‌های خود، به تفسیر و سازماندهی داده‌ها تکیه می‌کنند. یافته‌ها حاکی از آغاز مدیریت دانش در بانک جهانی از سال 1996 و گسترش آن در بانک‌های کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه می‌باشد. به طور کلی مدیریت دانش در صنعت بانکداری به معنای فرآیند شناسایی، کشف و جمع‌آوری دانش مورد نیاز و استفاده از آن برای پشتیبانی و بهبود عملکرد کلی بانک است.