تسهیم دانش، رفتاری اجتماعی

دانش به عنوان یک منبع سازمانی قابل توجه بوده و رفتار تسهیم دانش، با تشویق به تبادل و ایجاد دانش، به ایجاد مزایای رقابتی و بهبود سرمایه‌‌های فکری در سازمان کمک می‌‌کند. رفتار به اشتراک گذاری دانشknowledge sharing behavior (KSB)  در پژوهش‌‌های مشترک دو محقق به نام‌‌های پروساک و داونپورت به عنوان فرآیند تبادل اجتماعی دانش میان افراد، تعریف شده است.
در اکثر پژوهش‌ها بررسی رفتار تسهیم دانش در سازمان‌‌ها از طریق سنجش شاخص فراوانی انتشار دانش در واحدهای مختلف سازمان‌‌ها انجام می‌شود.
رفتار به اشتراک‌‌گذاری دانش به نوبه خود حاصل اعتماد کارکنان به سیستم مدیریت دانش است. هرگونه فعالیت KS که درون سازمان و بین کارمندان آن اتفاق می‌‌افتد، اغلب به اشتراک و اخذ دانش بستگی دارد. مدیریت دانش اصطلاح گسترده‌‌تری است که طیف وسیعی از موضوعات را در بر می‌‌گیرد، در حالی که KS حوزه‌ای خاص از مدیریت دانش است. هنگامی که  KSدر تمام مراحل فرآیند مدیریت دانش (ایجاد، ذخیره‌سازی، اشتراک و به‌کارگیری) اجرا می‌‌شود، نیاز استراتژیک سازمان‌ را جهت بهبود توانایی‌‌ها و عملکرد، برآورده می‌کند.

تسهیم دانش اقدامی متمایز شامل ادراک شخصی در محیطی اجتماعی است و توسط فرد در غالب رفتاری مشخص انجام می‌‌شود. این ادراک، برداشت شخصی برای رفتار به شیوه‌‌ای خاص بوده و از عوامل شناختی تشکیل شده است.
باور فرد به خودکارآمدی (طبق نظریه بندورا)، یک عامل مهم بالقوه است که در تصمیم‌‌گیری برای به اشتراک گذاری دانش تأثیر می‌‌گذارد. اعتماد به نفس و توانمندی فردی نیز از دیگر عوامل اثرگذار بر تسهیم دانش می‌باشد.
 افرادی که از تسهیم دانش لذت برده و همکاری و کمک به یکدیگر را رضایت‌بخش می‌‌دانند، انگیزه بیشتری برای انجام رفتار تسهیم دانش دارند. عامل مهم دیگر که تأثیر قابل توجهی در تصمیمات فردی KS دارد، پاداش‌‌های سازمانی و منافع متقابل است. بر اساس پژوهشی که در سال 2013 توسط NOE انجام شد، تصورات و اندیشه شخصی فرد در رابطه با مالکیت روانشناختی دانش بسیار مهم شناخته شد، زیرا در اکثر مواقع، کارکنان سازمان خود را مالک دانش تصور کرده و سعی بر حفظ آن دارند. علاوه بر این، هنجارهای درونی، احساس کارکنان در مورد فشار اجتماعی سازمان را نشان می‌‌دهد و آن‌‌ها رفتار معینی را پیرامون خود درک می‌‌کنند. 
گروهی از کارکنان با هنجارهای ذهنی مثبت پیرامون رفتار تسهیم دانش، منجر به ایجاد رفتارهای معین شده و بدین ترتیب تسهیم دانش در سازمان گسترش می‌یابد. سرانجام، اعتماد نیز به عنوان عاملی تأثیرگذار بر KS شناخته شده است.