امروزه گسترش فعالیت‌ها، تنوع و تعدد نیازهای زندگی شهری، فرصت اشتباه و اختراع دوباره چرخ را از سازمان‌های خدماتی گرفته است. هزینه تولید دوباره دانش و ریسک از دست دادن آن افزایش یافته و مدیریت دانش به عنوان تنها راهکار ضروری و اجتناب ناپذیر نقش‌آفرینی می‌کند. خصوصا در شهرداری‌ها که مدیریت، سیاستگذاری و برنامه‌ریزی مفاهیم پیچیده‌ای چون انسان، خانواده، اجتماع، محیط زیست، تکنولوژی، بهداشت، حمل و نقل و ... را به عهده گرفته‌اند. تا زمانیکه به اتاق‌های شلوغ و پر رفت و آمد یکی از شهرداری‌های تهران قدم نگذارید و با کارمندان آن نیز هم‌صحبت نشوید؛ حساسیت و پیچیدگی امور شهری را درک نخواهید کرد، به خصوص اگر این شهرداری در منطقه‌ای قدیمی و کوچک با ساختار متراکم، بافت فرسوده و تراکم جمعیت بالا باشد. تنوع خدمات شهری و تقاضای زیاد و پراکنده درکنار منابع محدود، این حساسیت و پیچیدگی را دو چندان کرده است.